Nissewaard

Afgelopen raadsvergadering ging het weer eens ergens over. Niet over grote projecten of voetbalvelden, niet over grondexploitatie of het theater maar over reumapatienten en kinderen die in armoede opgroeien. De Reumapatientenvereniging Spijkenisse zal in 2015 worden getroffen.

Door een bezuiniging raakt zij haar volledige budget van € 2.500 kwijt. Daardoor kunnen ongeveer 70 patiënten niet meer mee doen aan de hydrotherapie. Simpelweg omdat zij per week zo’n 2 á 3 euro zelf moeten gaan betalen. Overigens betalen zij al ca € 4,- per bad. Dit is voor hen een grote extra uitgave. Simpelweg, omdat zij een zeer laag inkomen hebben. Wij raadsleden kunnen ons dat kennelijk niet voorstellen. Doordat deze patiënten niet meer aan die therapie kunnen deelnemen, gaat hun situatie achteruit. Zij kunnen hebben daardoor meer pijn en andere klachten en kunnen niet meer doen wat voor een ander vrij normaal is. Zij kunnen dus minder participeren in onze samenleving (zo heet dat in Den Haag). Dat zij daardoor meer zijn aangewezen op andere voorzieningen en dat daardoor meer geld moet worden uitgegeven uit andere potjes is voor de belangrijkste raadsfracties (ONS, VVD en CDA) geen enkel probleem . Klein bier, zo noemt men zo’n bedrag in VVD-kringen.
Momenteel loopt een bezwaarprocedure. Die heeft de vereniging aangespannen, omdat het besluit is genomen, de subsidie stop te zetten. Zo’n procedure kost geld. Ambtenaren zijn er mee bezig en die worden ook betaald. Als je het geld dat het gaat kosten eens tegen de € 2.500 afzet, zou je kunnen concluderen dat de bezuiniging niet een bezuiniging wordt maar een extra uitgave van duizenden euro’s. En dan kijken we niet naar de kwaliteit van leven maar uitsluitend naar de centen. Kortom: dit was een besluit in de categorie snel behaald maar dik betaald.
Het voorstel van de SP was om dat besluit te herzien. Daarbij gebruikten wij als argument dat wij ten tijde van de besluitvorming absoluut niet wisten wat de gevolgen van deze beslissing zouden zijn. Hans Mellink durft daarbij te beweren dat geen van de commissieleden deze gevolgen heeft ingecalculeerd. Simpelweg omdat wij die pas maanden na het genomen besluit vernamen. Echter geen van de Collegepartijen kon zich daar in vinden. Met veel moeite is bereikt dat het de komende tijd nog eens op de agenda in de Commissie komt.
Een ander voor ons belangrijk agendapunt was de besteding van de € 95.000 die de gemeente van het Rijk krijgt (ook wel Klijnsmagelden genoemd) om wat te doen aan de armoede onder kinderen. Daarbij geeft de staatssecretaris aan dat dit ook aan hulpmiddelen, personeel en computerprogramma’s mag worden uitgegeven als het maar deels bij de kinderen komt. De Collegepartijen maken de keuze om het niet volledig ten goede te laten komen aan de kinderen . Slechts 40% wordt daaraan besteed. Vorig jaar diende de SP een motie in om met Sinterklaas een extraatje te geven aan diezelfde groep kinderen. Dat werd afgestemd door met name de Collegepartijen omdat (zo luidde de stelling) Spijkenisse een goed armoedebeleid heeft en deze kinderen niets tekort komen. Nu heb je één keer de kans om het geld daar terecht te laten komen zonder dat de begroting wordt belast en weer een andere keus gemaakt. Natuurlijk hebben de Collegepartijen de meerderheid in het Spijkenisser parlement en vertegenwoordigen zij op basis van de verkiezingsuitslag van 4 jaar (!) geleden de bevolking; de keuze is overduidelijk niet die van de SP. Van de VVD konden wij niet anders verwachten. Van het CDA als gezinspartij die ook vanuit hun religie de zwakkeren in de samenleving zouden ondersteunen wel. ONS laat zich nu heel duidelijk van de ware kant zien. O.N.S. niet links, niet rechts, niet voor rijk of voor arm, voor jong of voor oud. Wij zouden er aan toe willen voegen: zeker niet voor kinderen die in armoede opgroeien. Hans Mellink riep de partijen nog op hun hart te laten spreken maar dat wat vergeefse moeite.
Maar een geruststelling: ons hart klopt nog steeds links…….