Nissewaard

Deze week ging het Ruwaard van Putten ziekenhuis failliet. Waarom? is de grote vraag. Mismanagement en financieel wanbeheer is de aanleiding. Maar ook negatieve publiciteit droeg haar stenen bij tot de ondergang. Waarom gaat een ziekenhuis dat vijf jaar geleden tot de (relatief) rijksten van Nederland behoort failliet?

Dat kan doordat binnenbrandjes niet geblust worden en er niet of te laat wordt ingegrepen als zaken verkeerd gaan. Dat kan ook doordat in de media een constante stroom van negatieve berichten het land in wordt gestuurd. Dat zorgde voor een dalend aantal patiënten dat elders haar heil zocht en dus voor dalende inkomsten. Natuurlijk was er intern een en ander mis. Er werd niet of te laat ingegrepen. Maar ook financieel ging het niet goed en de verslechtering had men kunnen zien aankomen. Dat mag gezegd worden. De negatieve berichtgeving kwam vooral door een verhoogd sterftecijfer op de afdeling cardiologie. Medische missers worden uitvergroot en het ziekenhuis krijgt een heel negatief imago. Terecht? “Elke specialist heeft zijn eigen kerkhof”, zei ooit een specialist uit het voormalige Holy-ziekenhuis in Vlaardingen. En zo is het maar net. Specialisten zijn ook maar mensen die fouten maken. Maar die fouten zijn soms wel fataal. En het is heel naar en droevig als het jouw vader, moeder, kind, broer of zus het leven kost. Maar niets doen is vaak ook geen optie. Dat zal ook tot een verhoogd sterftecijfer leiden. Wij moeten eindelijk is onder ogen zien dat mensen mensen zijn en geen goden die foutloos hun werk doen. Accepteren dat onze wensen niet altijd in vervulling gaan, hoe moeilijk die acceptatie ook zal zijn. Dagelijks zijn tientallen heel goede verpleegkundigen en artsen bezig om ons beter te maken of een leven te geven dat tot zekere hoogte kwaliteit heeft. Mannen en vrouwen die zich met hart en ziel inzetten voor hun patiënten. Zij werken daar keihard voor. Ook de afgelopen tijd is dat gebeurd. Dat kan niet vaak genoeg worden gezegd. De directie verzocht hen asjeblieft overuren te maken om het ziekenhuis te laten overleven. Die overuren worden door het faillissement niet betaald. Dat mag een schande heten. Nu moeten zij in een gesprek van 5 minuten solliciteren naar hun eigen baan. Te gek voor woorden. Men weet al lang wie men wel en niet in het afgeslankte Medisch Centrum Spijkenisse wil laten werken. En ga er maar van uit dat het salaris lager ligt dan nu. En dat zij geen vast dienstverband krijgen maar een halfjaarcontract. Het falen van het bestuur wordt dus afgewenteld op de medewerkers en dat moet niet kunnen. Met haar actie van 28 juni probeert de SP het tij te keren. In Spijkenisse moet het verzet beginnen. Let wel: Het RvP ziekenhuis is de grootste werkgever binnen onze gemeente. Er is dus ook een bron van werkgelegenheid weg.
Welke partijen zijn hier de winnaars? De drie ziekenhuizen die voor een prikkie het RvP kopen. Zonder personeel, zonder verplichtingen, zonder schuldovername. Het RvP wordt daarmee opgegeten door eigen broeders en zusters. Dat mag kannibalisme heten. De verliezers zijn vooral de werknemers maar ook specialisten die al 4 maanden niet betaald zijn. De patienten die naar elders moeten. U en ik die het niet betalen van premies, belasting en de UWV uitkeringen ophoesten. Maar dat is niet het einde. Nog 7 tot 15 ziekenhuizen staan er slecht voor. Als de minister of de zorgverzekeraars geen maatregelen nemen, zorgt dit kannibalisme voor een ongekende kaalslag in de zorg. En wie daar beter van wordt? De aandeelhouders bij de zorgverzekeraars. U en ik zijn de klos. En dat mag niet gebeuren zo vindt ook Emiel Roemer.
Als ik nu een hartaanval krijg, mag ik hopen en bidden, dat ik op tijd in Rotterdam-Zuid terecht kom. Dat de brug niet openstaat en de A-15 niet geblokkeerd is.
Hier zijn wij nog niet klaar mee.